نویسنده : شهره وکیلی

بارها با خودم زمزمه مي‌كرد مگر من چند بار زاده شدم كه اين همه مجبور به مردن هستم!؟ آنچه كه روزي در برابرش بود به عنوان آينده‌اي رازآلود اما سرشار از اميد امروز همچون گذشته‌اي ياس‌آور زندگي‌اش كرده است اما آنچه برايش از گذشته باقي مانده خاطره‌اي است پر گناه و مملو از خشم كه بايد تاوانش را بپردازد گناهي كه هر كس تعبيري از آن دارد. يكي ملامتش مي‌كند و سرزنش و يكي گناه نمي‌شماردش. اما مگر كسي مي‌تواند از قضاوت خويش بگريزد محكمه‌اي كه خود برپايش مي‌كند حتي اگر تمام دنيا بي‌گناه يا گناه‌كارش بدانند.