نویسنده : پروانه شفاعی 

يكي را بايد حفظ كرد و ديگري را به كف آورد: شرافت و خوشبختي را مي‌گويم و به بهانه رسيدن به خوشبختي نمي‌توان از شرافت انساني گذشت. خوشبختي را در پس يك اتفاق عجيب يا رسيدن به نفري در دور دست مي‌پنداشتم ولي نمي‌دانستم تاواني سنگين دارد تاواني به قيمت روح انساني‌ام و وقتي معامله‌اش كردم فهميدم كه خوشبختي يك بسته خريدني نيست و اگر آرامش درون نداشته باشي با هيچ‌كس و در هيچ جاي اين دنيا به دستش نمي‌آوري! وقتي در زندگي رازهايي ناگفته وجود دارد يعني رابطه‌اي مستحكم و حقيقي نداري و هر دو نفر گاهي بايد دروغ بگويند ناديده بگيرند يا پنهان كاري كنند اين چنين راهي، پاياني به بهشت ندارد نه در اين دنيا، و نه هيچ جاي ديگر!