نویسنده : زهره مرشدی 

آن اوایل تصور می‌کردم سخت‌ترین لحظه زندگی، تنها شدن است اما امروز فهمیده‌ام سخت‌تر از آن گرفتار شدن میان آدم‌هایی است که حضورشان حس تنهایی را درون آدم می‌ریزد! چقدر خوب است که اگر هم نیستی حتی نبودنت لبخند بر لبم می‌آورد زیرا معنای زندگی را در آن روزها با تو یافتم. و امروز با خاطرات تو حتی به آنچه تصور نمی‌کردم می‌اندیشم می‌دانم نگاهم می‌کنی، با همان لبخند پر از مهر می‌دانم راضی به دل‌خوشی‌ام هستی، حتی با دیگری! می‌دانم سکوت کرده‌ای اما من به خوبی می‌شنوم سکوتت را... ترانه سکوت تو را!