نویسنده : خاطره فرزدقی 

فکر می­کردم تنها بودن خیلی سخت است دشوارتر از بی­کسی و بی­هویتی اما نه؛ آدمی به همه چیز عادت می­کند حتی تنهایی و بی­کسی! فرصتی شد تا بنشینم و گذشته را مرور کنم و بفهمم که دوست داشتن، بیشتر خوشبختی است نه دوست داشته شدن توسط دیگران! دوست داشتن به آدمی امید و توان مقاومت می­بخشد در سخت­ترین لحظات تنهایی و آن هنگام که حتی تحمل خودت را نیز نداری و نمی­دانی آیا هنوز کسی دوستت دارد؟!
تنهایی به من این مجال را داد تا برای سوالات کودکی، پاسخی پیدا کنم تا دلیل سردی­ها، تندی­ها و فاصله­ ها را بدانم تا یاد بگیرم زندگی را مستبدانه نگاه نکنم و اگر این مجال نبود من هم یکی می­شدم همانند دیگران دیگرانی که فرصت عشق را از من گرفتند نه مثل امروز که خط کشیده ­ام بر تمامی گذشته و تجربه ­های تلخ­ش و نوشته ­ام: «نقطه؛ سرخط!»