نویسنده : مهشید تهرانی

 داستان این کتاب تا حدودی به دیدگاهی باز می گردد که زنان را نازپرورده و مردان را دارای قدرت و جنس برتر می داند. ترمه و گلاب شخصیت های خود را در موقعیتی غیر قابل پیش بینی قرار می دهد، شرایطی که دنیای گذشته شان را دستخوش تغییر می کند و زندگی جدیدی را برایشان رقم می زند. چیزی مثل دود شدن هرآنچه که داشته ای در مقابل چشمانت، ناپدید شدن همه دلخوشی هایت، فروپاشی کاخ آرزوهایت و…

ترمه دختری است که تنها برای خروج از ایران درس می خواند، پدرش قول داده اگر مدرکش را بگیرد او را برای ادامه تحصیل به خارج از کشور بفرستد، اما خودش می داند که به هر دلیلی غیر از ادامه تحصیل می خواهد از ایران خارج شود. او فارغ از دنیا همراه با پسری که دل در گروش دارد مشغول صحبت است که ناگهان خبر تصادف پدرش را می شنود…

گزیده ای از کتاب :

انگار که در حال غرق شدن باشم، نفسم تنگی کرد. بی اختیار دستهایم را به اطراف دراز کردم. چوب اسکی ام که به دیوار تکیه داده بودمش به دستم خورد. باز به یاد آوردم با چه گردن افراشته ای در لباس های مارکدار و با وسایل گرانقیمت اسکی بر دوش، مغرورانه پا به پیست می گذاشتم. انگار فکر می کردم پول پدرم توانایی ها و استعدادهای بالقوه مرا آشکار کرده… چه احمقی بودم… من که حالا همان آدم بودم ولی بی اتکا به مال دنیا، فقیر، تنها، پریشان… زندگی ام چه می شد؟ جواب سامان را چه می دادم؟ وای… سامان… بی اختیار ناله بلندی کردم. انگشتانم دور چوب اسکی ام حلقه شد. به زحمت آن را بلند کردم و زوزه کشان بر بالش و تشک روی تختم کوبیدم. بارها و بارها. تا فضای اتاق، پر شد از پرها و پنبه هایی رقصان در هوا. بی وزن و درمانده. همچون خودم، در آن شب جهنمی…