نویسنده : مریم صناعی

داستان زني به نام سحر كه به خاطر شرايط سخت شغلي خود و در پي آن بي توجهي به خانواده اش از جانب همسرش، مرتضي، رانده مي شود. سحر كه علاقه ي شديدي به او دارد، همه ي تلاشش را براي بازگشت به خانه و بودن در كنار همسر و دخترش مي كند، اما نهايتا به خاطر بدقولي خود و همراهي ناخواسته با همكارش، فرهاد، با خشم شديد مرتضي روبه رو مي شود.

گزیده ای از کتاب :

دوتايي داشتيم دعا مي خونديم و تو گريه مي كردي، من هم از گريه تو اشك هام مي اومد كه يه خانمه اومد كنارت نشست بهت يه چيزي داد. نمي دونم چي بود شبيه گردنبند شايد هم تسبيح بود كه تو چادرت رو كشيدي جلو گريه ات بيشتر شد، اين قدر با سوز گريه مي كردي كه همه خانوم هاي اونجا هم اشك مي ريختن. يهو يكي كه بچه نوزاد بغلش بود از بين جمعيت بلند شد و به طرفمون اومد، بچه رو گذاشت تو بغل من تا تو رو آروم كنه. نفهميدم بهت چي گفت كه تو ديگه ساكت شدي، اون خانم هم بلند شد بره كه صداش كردم و گفتم «خانم بچه تون» گفت «نمي خوامش، مال تو» گفتم «مگه عروسكه؟ بيا بچه ات رو ببر» همون خانمه كه بهت اون چيز رو داده بود اومد كنارش ايستاد گفت ما به شما «تريفا» داديم و بعدش رفتن. حالا تو خواب ب اين فكر مي كردم كه به سهيل بگم بچه رو از كجا آوردم؟