(چگونه قاطعانه تصمیم بگیرم و زندگی‌ام را به باد ندهم)

نویسنده : بورلی استون

   ترجمه : میترا نادری

روانشناس، درمانگر و مشاور روابط زوجین، بورلی استون، با بهره از سوابق و تجربیات خود در زمینه ی روان درمانی، کوشیده است تا افراد را از ماندن در دو راهی انتخاب در بخش های گوناگون زندگی همچون شغل، رابطه، تحصیل و دیگر تصمیمات، نجات دهد.

او با ارائه ی راه حل ها و فنون مفید و کاربردی، مخاطب خود را در اتخاذ تصمیمات درست و دستیابی به آرامش روان، رضایت و موفقیت در زندگی یاری خواهد کرد.

گزیده ای از کتاب :

هرگاه مراجعانم احساس می کنند که اجبارهایشان آن ها را گرفتار کرده، من داستان هوبرت بنوآ را به یاد می آورم. این داستان درباره مردی است که تصور می کند زندانی شده است. او در سلولی تنگ و تاریک محبوس شده و در حالی که روی نوک انگشتان پایش ایستاده و میله های پنجره کوچک زندان را که تنها منبع نور آنجاست، محکم گرفته است، تلاش می کند که خودش را به سمت بالا بکشد تا بتواند کمی از پرتوی نور خورشید را از میان میله ها ببیند. او هیچ گاه برای کشف قسمت های دیگر زندان تلاش نمی کند و تمام حواسش متوجه این است که آن کورسوی نور را به عنوان تنها منبع امیدبخش از دست ندهد. در نتیجه، هرگز متوجه نمی شود که درب زندان، در انتهای سلول، باز است و درواقع، او آزاد است که برود. او همیشه آزاد بوده است که هر وقت دلش بخواهد به سمت روشنی و نور برود. فقط اگر دلش می خواست برود.

همان طور که شلدون کوپ می گوید: «ما مغلوب زندگی می شویم، نه به خاطر محدودیت زاویه دیدمان یا ترس از تاریکی، بلکه به خاطر بهانه هایمان… ما از شرایط و وضعیتی که داریم برای خودمان زندانی ساخته ایم و دیگران را به زندانبان خود تبدیل کرده ایم.»

زیگی سال ها برای ترک شغل فعلی اش تلاش کرده بود. او همیشه دوست داشت نمایشنامه نویس شود و این تنها روزنه امیدبخش زندگی اش بود. هرچند در نهایت خودش را قانع کرد که وظایف و تعهداتش در قبال همسرش لیندا و پسرش سام مانع رسیدن به رویاهایش است.