نویسنده : محمدامین ریاحی

نویسندگان در این مطلب راه افراط و تفریط پیموده اند بعضی ارتباط حافظ را با تصوف بکلی نفی کرده اند و گفته اند عشق حافظ همین مهرورزی ساده به معشوق زمینی و می او همین شرابط انگوری بوده و غیر از این هر چه هست خیالبافی است عده ای دیگر از آن سوی رانده اند و عشق او را همه جا عشق عرشی ملکوتی و شراب او را شراب طهور عرفانی دانسته و نظر گروه اول را خلاف شرع و عقل و اهانت به مقام والای حافظ شمرده اند این گروه قائل به تاویل و تفسیر اشعار حافظ هستند و در این کار به فهرست دراز دامنی از مصطلحات صوفیه استناد می کنند…..