(وقتی حالت بده کسی سراغت رو نمی‌گیره)

نویسنده : باب دیلن

   ترجمه : محمدعلی برقعی

باب دیلن را می توان برجسته ترین و تأثیرگذارترین ترانه سرای نیم قرن اخیر آمریکا دانست که شعر و ترانه، پاره جدانشدنی تاریخ و فرهنگ آن است. این خواننده و شاعر آمریکایی، زبان و صدای تازه ای به کالبد بی جان موسیقی همه پسند دهه شصت آمریکا دمید. ترانه های او حاصل تفکر و ذهنیت شخصی اش بودند، اما مردم فکر می کردند دیلن از اعماق دل آن ها می خواند. لقب هایی مانند «صدای نسل نو» از این رو به او داده شد.
باب دیلن موسیقی فولک را از انحصار عده ای خاص که بیشتر به شکل سنتی راجع به ملوان ها و سربازها می خواندند درآورد، سبک فولک-راک را آفرید، آهنگ های طولانی را باب کرد و جوانان را به سوی شعر کشاند. علاوه بر موسیقی، در نقاشی، نویسندگی و فیلم سازی هم تجربه کسب کرد و در طول زندگی هنری خود توانست افتخارات زیادی از جمله دریافت جوایز اسکار، گلدن گلوب و گرمی را در کارنامه خود ثبت کند.
آکادمی علوم سوئد جایزه نوبل ادبیات را بدان جهت به باب دیلن داد که «از دل سنت ترانه سرایی آمریکا، بیان شاعرانه تازه ای درآورده است.»
کتاب «خاطرات باب دیلن: وقتی حالت بده کسی سراغت رو نمی گیره» با بخش های آماده شدن برای اجرا، سرزمین از دست رفته، صبحی دوباره، ای رحمت، رود یخ و باب دیلن به روایت تصویر همراه است.