نویسنده : غسان شریل

   ترجمه : علی موسوی‌خلخالی

تاریخ می‌گوید هیچ‌گاه روال نبوده پیشوای بغداد بازنشسته شود. انتخاب‌های او محدود بوده است به کاخ یا گور. در این چارچوب صدام حسین فرزند خلف بغداد بود. صعودش به قدرت و قبضه مطلق آن طبیعی بود و بیرون آمدنش از کمینگاهی که دوربین‌ها از آنچه بود تحقر‌آمیزترش کردند و حلق‌آویزشدنش در میان فریادهای انقلابی نیز طبیعی بود. زاده تفنگ بود و کشته طناب. در کتاب، شماری از مردان سیاست عراق در عصر صدام حسین، داستان برآمدن و فرو شدن او را توصیف می‌کنند و عبرت‌هایی می‌آموزند که مانندشان کم یافت می‌شود.