نویسنده : النا فرانته

   ترجمه : روح‌الله صادقی

فرانته که آثارش تاکنون به چندین زبان از جمله آلمانی، فرانسه، هلندی، فارسی و… ترجمه شده اند خالق رمان های ناپلی است که به روایت داستان دو دوست به نام های لی لا و النا که دست روزگار و زندگی در منطقه ای پرآشوب آن ها را به تکیه گاه یکدیگر مبدل کرده، می پردازد. چهارگانه ی فرانته از دوستی، زیبایی، عشق، خانواده، جدایی و… حکایت دارد.

آن ها که می روند، آن ها که می مانند هم چون سه جلد دیگر با شخصیت پردازی قوی و روندی جذاب و راز آلود، در حالی روایت می شود که لی لا از همسرش جدا شده و با پسرش در منطقه ای جدید از ناپل زندگی می کند و النا که راوی داستان است به واسطه مدرک دانشگاهی و انتشار کتابش با دنیایی جدید رو به رو شده است.

گزیده ای از کتاب :

دروغ نمی گفتم و با این حال، حقیقت هم نبود. حقیقت خیلی پیچیده تر بود و برای دادن شکلی به آن، به واژه های تمرین شده ای نیاز داشتم. اما ما دو نفر، با حدودا بیست و پنج سال سن، رسم نداشتیم که این قدر آشکار رازمان را به یکدیگر بگوییم. هنگامی که او با استفانو نامزد کرده بود و من با آنتونیو بودم، فقط اشاره های کوچک و کلی، عبارت های خجولانه و کنایه آمیز در میان بودند. در مورد دوناتو ساراتوره و فرانکو، هیچ درباره هیچ کدامشان حرف نزده بودم. پس فقط به همین چند کلمه قناعت کردم -برای من این جوری نیست- که باید برایش این طور به نظر رسیده باشد که گفته ام: شاید تو عادی نیستی. و درواقع او نگاه بهت آلودی به من انداخت و انگار برای محافظت از خودش گفت: «تو کتاب، یک چیز دیگه نوشته بودی.»

پس آن را خوانده بود. من با حالتی دفاعی زمزمه کردم:

« دیگه حتی نمی دونم چی تو کتاب نوشتم.»

او گفت: «چیزهای زشتی تو کتاب نوشتی، چیزهایی که مردها نمی خوان بشنون و زن ها می دونن، اما می ترسن بگن. اما حالی چی؟-داری خودتو قایم می کنی؟»