نویسنده : ابوالمعالی نصرالله منشی

  تصحیح : مجتبی مینوی

آورده اند که قدمت این شاهکار بزرگ ادبی به دو هزار سال قبل می رسد و زبان اصلی آن سانسکریت بوده است، تا اینکه "ابوالمعالی نصرالله منشی" در دوره ی ساسانیان اقدام به بازگردانی آن به فارسی میانه نمود. با وجود اینکه این ترجمه جهت درک بهتر و خوانش روان به صورت آزاد صورت گرفت، اما "ابوالمعالی نصرالله منشی" به مفهوم و محتوای کتاب وفادار ماند و تنها لباسی مناسب از زبان فارسی میانه را به تن آن پوشانید. اکنون ویرایش دیگری از "کلیله و دمنه" در اختیار خوانندگان قرار گرفته است که "بر اساس قدیمی ترین نسخه" از این شاهکار دنیای ادبیات تدوین شده است.
اما بپردازیم به معرفی داستان های این دو شغال محبوب با نام های "کلیله و دمنه" که می توان گفت آوازه ی آنان کم وبیش به گوش اغلب مخاطبان رسیده است. رهاورد اتفاقات و رویدادهایی که برای "کلیله و دمنه" رخ می دهد، داستان های عبرت آموزی است که سینه به سینه میان نسل های مختلف چرخیده و اکنون به دست ما رسیده است. این داستان ها اغلب به هم پیوسته اند و مربوط به حیواناتی هستند که در اجتماع کنار هم قرار گرفته اند؛ همچون تمام جامعه ها، آن ها نیز با هم صحبت می کنند، دچار نزاع می شوند، همدیگر را یاری می دهند و گاه علیه یکدیگر دسیسه چینی می کنند. به عبارتی جامعه ای که "کلیله و دمنه" در آن حضور دارند، استعاره ای است از جوامع انسانی با نماد های مختلف، که حکایت های آموزنده ای را به خوانندگان منتقل می کنند.