در اين كتاب پس از شناخت ريشه و معناي واژه اسطوره ، ويژگيهاي جهان بيني اسطوره اي بررسي و وجوه افتراق و تمايز آن از دانش و فلسفه نشان داده مي شود . آن گاه پس از بيان چگونگي ارتباط اسطوره با تاريخ و با جنبه هاي خودآگاه و ناخودآگاه ذهن آدمي تحليل مي شود.

بخشي از كتاب نيز به چگونگي تكوين رويا و مفهوم و گونه هاي آن پرداخته و وجوه مشابهت رويا با اسطوره را آشكار مي سازد و سرانجام با بررسي ارتباط اين دو مقوله با حماسه ، نشان مي دهد براي تحليل و كاوش در شاهنامه و دستيابي به ژرفاي اين اثر جاويد ، كاربرد اين ديدگاهها و اتكا به نهادشناسي ، نمادشناسي و باورشناسي ، ضروري است .