نویسنده : فرناز جعفرزادگان

شعری از این کتاب :

فرو افتادم

با فصلی که از خزان

برخاسته بود

آن‌گاه که شاخ‌های آن نفیر

در من می‌دمید

و دست‌هام در نیایش خاک

گره می خورد

رنج را زدودم از خار

چرا که

اندوهان رنج رستنی بود

من از رنج‌هایم بزرگتر شدم