نویسنده : مهدی رهبری

هویت به مثابه امری احساسی یا آگاهانه، واقعی یا ذهنی، موجود یا جعلی، معطوف به پاسخ به چیستی و کیستی انسان‌ها به صورت فردی و جمعی است. «خودشناسی» و «دیگرشناسی» به منزلة دو محور عمده در هویت، ساختار آن را تشکیل می‌دهند. به گونه‌ای که انسان‌ها از طریق این عناصر هویتی به شناخت از خود و چیستی‌شان می‌پردازند و به جایگاه خود در رابطه با دیگران نیز شکل می‌دهند. نظام‌های معرفتی از چنین عناصر دوگانه‌ای تشکیل می‌شوند. آنچه در این کتاب بررسی می‌شود، پرداختن به مسالة هویت از دیدگاه‌های جدید، بررسی ماهیت و نحوة رابطه میان معرفت و قدرت در سه گفتمان کلاسیک، مدرن و پسامدرن است. آن‌گاه چگونگی ظهور هویت به شکل واحد و یا متکثر در هریک از سه گفتمان یادشده تحلیل می‌شود.