نویسنده : زهرا خشک‌جان

ما در دنیایی از بر ساخته ها رندگی می کنیم،بر ساخته هایی که آنها را به عنوان عرف، مناسک دینی،ملیت، هویت دینی و ملی و ... می شناسیم و چنان حضور شان را باور داریم که آنها را به مثابه اموری بدیهی و غیر قابل تردید،پذیرفته ام،اما بر ساخته ها،در عین اینکه واقعی اند،بدیهی نیستند.
رنج یکی از بر ساخته ها ست که همچون دین ماهیتی دوگانه دارد،از طرفی،واقعیت های بسیاری را در حوزه فردی،اجتماعی و حتی سیاسی،بر می سازد و از طرفی دیگر،خود بر ساخته ای است که پتانسیل بالایی برای بر ساخت و توجیه بسیاری از کنش های خرد و کلان را دارد . این امکان و توانایی را صرفا از یک بستر معنایی دینی دریافت می کند.اما مسئله این نیست که دین زو آموزه های دینی ،به مسئله رنج بشری پاسخ داده و راهکارهای مواجهه با آن را بیان کنند، نکته مهم تر در این است که دین،بخش زیادی از هویت و مانایی خود را در بر ساخت و حتی باز تولید رنج می یابد و از این رو،خود، مصدری می شود برای بر ساخت مکرر رنج، نه صرفا پاسخ دادن و مواجهه با آن. این واقعیتی است که تشیع با آن مواجهه است و نیز یهودیت. از این روست که نمی توان هویت دینی شیعی و یهودی را بدون مفهوم رنج(که دائما در حال بر ساخته شدن به وجوه مختلف است)تصور نمود. این کتاب به مسئله رنج می پردازد رنجی که بر ساخته نظام معنایی دینی است و در دو بستر معنایی شیعی و یهودی،چنان معنا ساز می شود که مصدر بر ساخت کنش های خردو کلان سیاسی و اجتماعی می شود.
اگر مایل به مطالعه این متن بودید،خوانشی بر ساخت گرایانه از آن داشته باشید، بخش یهودیت و تشیع را نه به عنوان افرادی دین دار و دین مدار، که به عنوان نظاره گری بیرون از متن دین مطالعه کنید تا به قدرت و توان بر ساخته ها پی ببرید.