نویسنده : صدیقه توكلی ،محمدحسین شمسایی

یکی از ویژگی‌های رفتارهای سازمانی، تقسیم کار تخصصی است. در فرایند تقسیم کار، هر گروه بر پایۀ تخصص خود کارها را به پیش می‌برد. در یک سازمان خصوصی کوچک کوشش می‌شود از همۀ توان سرمایۀ انسانی و از همۀ فرصت‌ها بهرۀ بهینه برده شود. برخی سازمان‌ها افزون بر خصوصی بودن، ماهیتی نیکوکارانه دارند که در عرف عمومی ایران به آنها «خیریه» می‌گویند. کار در سازمان‌های خیریه گاهی به کلی داوطلبانه و افتخاری است و به ازای آن، مزدی دریافت نمی‌شود و گاهی مزد دریافت می‌شود، ولی در هر دو صورت، نگرش به کار، نگرشی از روی نیکخواهی و فداکاری است. مراکز نگهداری کودکان بی‌سرپرست، یکی از ده‌ها گونه سازمان‌های خیریۀ کشورند که کاری دشوار و پرهزینه و پرحوصله به‌شمار می‌روند. کارگزاران و کارگران این مراکز همه با دلسوزی و عشق، کار می‌کنند و هیچ‌گاه نمی‌توان حقوق دریافتی آنان را با کارشان مقایسه کرد. دشواری کار با کودکان در مراکز شبانه‌روزی، سبب می‌شود تنها جان‌های شیفته و روح‌های بزرگ، آمادگی خدمت در این مراکزرا داشته باشند. بنیاد زینب کبری(س) به‌دلیل ساختار سازمانی ویژه‌ای که دارد بخش مددکاری آن، چنان طراحی شده که مددکارانش تنها به رسیدگی امور ختصاصی مددکاری بسنده نمی‌کنند، بلکه در امور فرهنگی، ورزشی و آموزشی و در لحظه‌لحظۀ زندگی نیز با این کودکان و مربیان و دیگر مسئولان همراه هستند. اگر هر یک از فرزندان در خانواده‌های خود با پدر، مادر، برادر و یا خواهر همراز می‌شود، در مراکز نگهداری، گروه مددکارانند که سنگ صبور کودکانند و هم اینانند که در دوره‌های گوناگون زندگی از رفتن به مدرسه، فرزندخواندگی، ازدواج، مستقل شدن و زندگی خانوادگی جای یکایک اعضای اصلی خانواده را پر می‌کنند.