نویسنده : حشمت ثنایی

نويسنده ي كتاب تامل برانگيز و پرمفهوم پيش رو با بهره از سخنان و نظريات فلاسفه، عرفا و انديشمندان، آيات، احاديث و ساير متون مذهبي، به تشريح حكمت آفرينش دنيا، زندگي قبل از تولد، حيات جاويد، فلسفه مرگ و زندگي پس از مرگ مي پردازد.

گزیده ای از کتاب :

از خويشتن مردن، به معني ترك حيات نيست بلكه به معني رها كردن اميال و هواهاي نفس است. عطار مي فرمايد: اگر در اين جهان از خويش مردي، هم اينجا حلقه در بهشت را به دست آورده اي و خطاب به انسان مي گويد: “وقتي از خويش مردي، زنده جاويد شدي”. و مي گويد: “چرا وقتي به خواب رفتي از همه محسوسات خويش بازماندي و از اسرار بر كنار؟ خواب نوعي دور شدن از خويش است. حال اگر در بيداري بتواني از خود دور شوي؛ چون به خواب رفتي در بي خودي، نور خواهي شد و دلت بيداري خواهد يافت”.