نویسنده : رایان مک‌مولین ،پاتریشیا گلار

   ترجمه : مهرداد فیروزبخت

گروهی از انسان‌ها احساس می‌کنند که با توسل به داروها و مواد مخدر می‌توانند وضعیت بدن خود را در شرایط بهتری قرار دهند. به همین دلیل هزاران سال است انواع عناصر و مواد سمی را از راه دهان، بینی، لیس زدن، تنفس و تزریق وارد بدن خود می‌کنند تا در عالم هپروت فرو روند. آدم‌ها، به الکل، هرویین، ال‌ اس دی، کرک، کوکایین، تریاک، و صدها معجون عجیب دیگر وابسته می‌شوند و با این مواد به بدنشان لطمه می‌زنند و برای خود و دیگران هزاران مشکل ایجاد می‌کنند. این گروه از انسان‌ها کار چندانی برای حل مشکل خود نمی‌توانند انجام بدهند چون تقریبا از نظر همه، آدم‌های بد و ضعیفی هستند. نگارندگان در کتاب حاضر وجه تمایز معتادانی را که معتاد می‌مانند و معتادانی که ترک می‌کنند در 27 فکر یا باور بیان می‌کنند. طبق تحقیقات به عمل آمده هرچه شخص به تعداد کمتری از این باورها اعتقاد داشته باشد، احتمال این که بهبود یابد بیش‌تر است. برخی از این باورهای غلط عبارت‌اند از: مقدار کم که ضرری ندارد، نمی‌توانم مصرف نکنم، یکنواختی، توان زیاد، انتقام، هوس‌، بی‌خیالی، باکلاس بودن، عادت بد، خوددرمانی، و مصرف حساب شده.