(شعر امروز 22)

نویسنده : محمدبشیر رحیمی

محمدبشیر رحیمی از شاعران خوب افغانستان است. او از شاعران مطرح دهه‌های هفتاد و هشتاد در میان مهاجران افغانستان در ایران به حساب می‌آمد و البته قریب به یک دهه است که در کشور کانادا به سر می‌برد.

این مجموعه شعر در واقع کار مشترکی است میان انتشارات سپیده‌باوران و مؤسسۀ فرهنگی درّ دری و یکی از پنج کتابی است که به این شیوه منتشر شده است.

در کتاب «از طنین رنگ» شعرهایی در قالب‌های مختلف مثل غزل، قصیده، مثنوی و رباعی می‌توان یافت، هرچند غلبۀ کلی با غزل است. این شعرها از نظر زبان و سبک، در جریان کلی شعر کلاسیک دهۀ هفتاد و هشتاد مهاجران افغانستان قرار می‌گیرد و البته یک ته‌مایۀ مکتب هندی هم در آن به چشم می‌خورد.

در این شعرها عمدتاً مضامین عاشقانه، مذهبی، اجتماعی و مسائل مربوط به مهاجرت را در آن‌ها می‌توان یافت. او گاهی برای بزرگان دین شعر می‌گوید، گاهی برای مسائل کشور، گاهی برای پدر و مادر و معلم و گاهی به دغدغه‌های شخصی و عاشقانه می‌پردازد. در مجموع ویژگی مهم شعر بشیر رحیمی، همین تنوع مضامین، فضاها و عناصر شعر است که به هر شعر او یک هویت خاص می‌دهد و آثارش را از یکنواختی بدر می‌آورد. و به هرحال، «وطن» در شعر بشیر رحیمی جایگاه ویژه‌ای دارد.

برگرد از تمام جهان رو به خویشتن

سرگشتگی تمام شد، ای جان! بیا به تن

تکلیفِ هست و بود تو دامان میهن است

غیر از وطن کجای جهان می‌شود وطن؟

بی‌تو چگونه خاک وطن آسمان شود؟

ای روح پر کشیده! فرود آی در بدن

کابل شهید خاطر دیدار روی توست

آغوش باز کرده به روی تو مرد و زن