«خوشی‌ها و روزها» نخستین کتاب مارسل پروست است. این کتاب هرچند همانطور که در یادداشت ناشر بر ترجمه فارسی‌اش آمده «جزئی از سابقه و باستان شناسی» رمان «درجست‌وجوی زمان از دست رفته» است اما در عین حال می‌توان به عنوان اثری مستقل هم به آن نگاه کرد. مارسل پروست «خوشی‌ها و روزها» را در 25سالگی نوشت. تکه‌های این کتاب پیش از انتشارشان در کنار هم در نشریاتی که پروست در آنها می‌نوشت پراکنده بودند. برخی از قطعه‌های «خوشی‌ها و روزها» را شاید نتوان در معنای متعارف، داستان به‌شمار آورد. «خوشی‌ها و روزها» کتابی است قطعه قطعه، نه مجموعه داستان است، نه رمان، نه شعر است و نه مقاله و نه کشکولی از همه اینها که با ترتیبی خطی و تاریخی کنار هم چیده شده باشد.این کتاب مارسل پروست را می‌توان نمونه‌ای از تکه تکه نویسی در دورانی به‌شمار آورد که این شکل نوشتاری هنوز تجربه نشده بود. شیوه مارسل پروست در این کتاب شیوه‌ای است علیه انسجام ساختاری رمان کلاسیک. شیوه‌ای که تداوم آن را در رمان «در جست‌وجوی زمان از دست رفته» می‌بینیم.

مهدی سحابی در پایان مقدمه خود نوشته است:«اینگونه کاوش در سرچشمه‌های «جست‌وجوی زمان از دست رفته» انگیزه آغازین مترجم در ترجمه کتاب حاضر بوده است. درک کامل اثر عظیمی چون «جست‌وجوی زمان از دست رفته»، هم مطالعه برخی تفسیرهای مهم کلاسیک آن و هم آشنایی با پیشینه‌هایی چون خوشی‌ها و روزها را ایجاب می‌کند.»