اصطللاح زیباگرایی، به معنای خاص آن، نخستین بار در قرن نوزدهم پدیدار شد تا معنای تازه‌ای، نه فقط دلبستگی صرف به زیبایی بلکه اعتقاد به اهمیت زیبایی در قیاس با و حتی در تقابل با ارزش‌های دیگر، زیباگری بر عقاید خاصی درباره زندگی و هنر دلالت داشت. این عقاید به تدریج شکل و صورتی متمایز به خود گرفتند و در مقابل دیدگاه‌های سنتی‌تر و محافظه کارتر مرسوم صف آرایی کردند.

این کتاب به دوره خاصی از تاریخ فرهنگ غرب می‌پردازد که توجه به زیبایی به مکتبی ادبی – هنری تبدیل شد و ابعاد فکری – فلسفی ویژه‌ای یافت.