نویسنده : احلام بشارات

    ترجمه : سمانه کدخدایی‌مرغزار

من و تو اینیم. دختر و مردی تنها. عکسی نشسته به قابی که به سوزن زمان دوخته اند. اگر اینهمه نور به ما نریخته بود، لابد تا الان در تاریکی گم میشدیم و شعله مان فرو میمرد. با با چه کردی که ثانیه هایت را اینگونه از ما دزدیدی و دور افتادی؟ بابا یعنی بیرون حمام هم زندگی جریان دارد؟ گاهی به شک می افتم.