در این کتاب در چارچوب نظریه‌ی صورت‌گرای وابستگی، هر ساخت نحوی در زبان فارسی نوشتاری رسمی، به هسته و وابستگی‌هایش تجزیه می‌شود، و روابط وابستگی میان آن‌ها نمایش داده می‌شود. تلاش برای ارائه‌ی تحلیلی مدلل و مبتنی بر روابط وابستگی، در نهایت مولف را به نطریه‌ای رساند که تحت عنوان نظریه‌ی گروه‌های خودگردان از آن یاد کرده است.

دو فرض اصلی این نظریه چنین است: اولا هر ساخت نحوی، چه جمله باشد و چه گروه کوچک‌تری همچون گروه اسمی یا صفتی یا غیره، در نهایت فقط از پنج نوع عنصر تشکیل می‌شود که عبارتند از یک هسته، به علاوه‌ی صفر تا چهار وابسته (شامل یک تا چند متمم اجباری، متمم اختیاری، افزوده خاص و افزوده‌ی عام) و ثانیا روابط نحوی در درون هر ساخت صرفا از طریق شرح روابط وابستگی در میان همین پنج عنصر نمایش داده می‌شود.

این کتاب برای دانشجویان رشته‌های ادبیات فارسی، زبان‌شناسی و پردازش زبان (رشته‌های کامپیوتر) مقاطع کارشناسی تا دکتری قابل استفاده خواهد بود.