زندگی هدفمند در اجتماع انسانی با قوانین، بایدها و نبایدها و الزامات و امکاناتی همراه است که بیان (زبانی) آن‌ها در گرو کاربرد واژه‌هایی چون باید، شاید، توانستن و لازم است؛ به عبارت دیگر، این عبارات زبانی، بیان هنجارهای اجتماعی را ممکن می‌سازند. علاوه‌براین، واژه‌های مذکور که وجه‌نما نامیده می‌شوند، به گوینده امکان بیان رویکرد ذهنی، باورها، تردیدها و برداشت‌های شخصی را می‌دهند.

موضوع این پژوهش نگرشی معنایی - نحوی به صفات وجهی مثبت فارسی (مانند ممکن، احتمالی و قابل‌اعتماد) است که با توصیف اسامی در گروه تعریف می‌توانند القاگر مفاهیم وجهی در سازه‌های کوچکتر از جمله باشند.