(کتابی برای جان‌های آزاده)

نویسنده : فردریش نیچه

    ترجمه : جعفر صفیعی

"انسانی بسیار انسانی" (1878) شروع دوره بلوغ نویسندگی فردریش نیچه محسوب می‌شود. اثری پیچیده که بسیاری از مضامین را کاوش می‌کند و فاصله چشمگیری با تفکر قبلی وی دارد. در اینجا نیچه وفاداری اولیه خود با شوپنهاور و واگنر را می‌شکند و چارچوب کلی فلسفه خود را پایه گذاری می‌کند. بر خلاف بی‌اعتنایی قبلی نیچه به علم، اکنون علم را ابزاری برای رد متافیزیک سنتی می‌داند. او علم را گامی اساسی در ظهور روح‌های آزاده می‌داند که پیشگامان فرهنگی خواهند بود. نیچه در “انسانی بسیار انسانی” بیان می‌کند که این کتاب یادبود یک بحران است: با این کتاب من خود را از ذات خود که متعلق به من نبود، رهایی بخشیدم.