نویسنده : دیوید جوی

    ترجمه : مهدی صالحی‌اقدم

در رمان همه‌ی وزن جهان، کهنه سرباز جنگی با روحیه ای ویران تراز قبل جنگ، از افغانستان به کارولینای شمالی برمی گردد. او در طول جنگ کارهایی کرده که نه می تواند فراموششان کند و نه می تواند خودش را بابت آن کارها ببخشد. طی روزهای بی هدفی که نزد مادر بی مهرش می گذراند، به دوست دوران کودکی اش برمیخورد و آن دو، پس از مرگ تصادفی ساقی مواد مخدرشان مقدار زیادی مواد و پول نقد به دست می آورند و این آغاز ماجرایی هولناک برای دو شخصیت تنهاست که با نثری شاعرانه روایت می شود.
پدرش بانگاهی ملامت بار به ایدن خیره شد، انگار که مسئول این زندگی نکبت بار کسی غیر از او نباشد. ایدن با این که گوش هایش را با انگشت گرفته بود ولی نتوانست صدای انفجار گلوله را خفه کند. صدای وزوزی داخل سرش می چرخید. پسرک دید که پدرش گفت: «دوستت دارم» و بعد قنداق اسلحه را زیر گلوی خودش گذاشت و نوک فلزی تفنگ به دندان هایش خورد ...»