نویسنده : املی نوتوم

   ترجمه : محمد نجابتی

شانزدهمین اثر نوتوم و برندۀ جایزۀ فلور فرانسه 2007 که توجه مخاطبین بسیاری را به خود جلب کرده است.”نه حوا، نه آدم” برگرفته از زندگی نویسنده است. ماجرای عشقی ساده که در خلال روابط روزمره جان می گیرد و دو انسان را از دو فرهنگ متفاوت به یکدیگر نزدیک می کند. داستان از آنجایی آغاز می شود که املی برای یادگیری هرچه بهتر زبان ژاپنی، تصمیم به تدریس و آموزش زبان فرانسه می گیرد.

گزیده ای از کتاب :

رفتن به فوجی رویای من بود. طبق رسم ژاپن هر ژاپنی باید حداقل یکبار در عمرش به قلۀ فوجی صعود کند وگرنه لایق داشتن چنین ملیت بلندآوازه ای نیست. برای من که از صمیم قلب آرزو می کردم ژاپنی بشوم، بالا رفتن از این کوه ترفندی هوشمندانه برای به دست آوردن این هویت به حساب می آمد. با فتح قله، آنجا سرزمین من می شد.

ماشین در پارکینگ بسیار پهناوری پارک کرد که در دشتی از گدازه واقع شده بود. از آنجا بالاتر هیچ وسیله ای اجازۀ حرکت نداشت. سیل اتوبوس های بین شهری تعجب مرا برانگیخت و اشتیاق مردم را برای دست یافتن به مقام یک ژاپنی حقیقی نشان می داد. آداب و مقررات خاصی وجود نداشت: باید در کمتر از یک روز از سطح دریا به ارتفاع 3776 متری می رفتی، تنها در قله و پایین کوه امکانات چادر زدن و خوابیدن وجود داشت. در میان جمعیت درهم فشردۀ آغاز حرکت، می شد پیرمردان و پیرزنان، کودکان، و همچنین مادرانی با بچه ای در بغل مشاهده کرد، حتی با چشمان خودم زن حامله ای را دیدم که به گمانم در ماه هشتم بود. به همین خاطر است که ژاپنی بودن همیشه بار معنایی قهرمانانه ای دارد.