نویسنده : فائقه تبریزی

رعنا كه 15 سال پيش عشقش هامان و دوستانش، امير و ترنم، را بي خبر ترك كرده بود، اكنون لت و پاره و بدون دعوت، با پشيماني بسيار به سراغشان رفته است. او با ديدن دختري به نام ستاره در كنار معشوقش، خيال مي كند كه ديگر جايي برايش نيست، اما هامان هنوز هم با ديدن رعنا دلش مي لرزد.

گزیده ای از کتاب :

امير با صداي بلند و خنده هاي گاه گاهش افتاده بود به دور قصه تعريف كردن. ستاره هم شوق شنيدن از چشم هايش مي باريد. خوب مي دانم چه حالي دارد. وقتي عاشقي، دلت مي خواهد تمام لحظه هاي زندگي يارت، حتي كودكي هايش را هم با او دوباره زندگي كني و از اينكه روزي بوده كه تو نبودي، دلت مي گيرد و مي خواهي خودت را جزوي از آن روزهايي كني كه از رد پاي تو خبري در آن نيست. كاش من به جاي او بودم. اگر اين شدني بود، شايد امشب، پانزدهمين سالگرد با هم بودنمان بود… حتي بيشتر.