نویسنده : تارا وستور

   ترجمه : رعنا موقعی

 داستانی واقعی از زندگی نویسنده که در خانواده ای با پدری مذهبی و دارای عقاید عجیب و نامعقول پا به دنیا گذاشته و زندگی متفاوتی را تجربه کرده است.

در خانواده وستور همه چیزهایی که برای مردم دیگر عادی و گاه ارزش به حساب می آید کفر یا ضد ارزش است، تحصیل در مدرسه، مراجعه به مراکز درمانی و یا هرچیز دیگری که یک سر آن به دولت برسد. از هفت بچه خانواده چهارتای آن ها بی شناسنامه اند و در حقیقت  برای کسی وجود خارجی ندارند. آن ها همواره در انتظار روز موعود و به فکر چاره ای برای آن هستند. تارا همانند همه خواهرها و برادرهایش مجبور به تحمل شرایط سختی مثل کار کردن در انبار آهن قراضه و کنار آمدن با عقاید خاص پدرش است. اما این زندگی و سرنوشت برای او همینطور نمی ماند، بلکه به شکلی غیر قابل باور دریچه ای به سوی دنیایی متفاوت به رویش گشوده می شود.

گزیده ای از کتاب :

شن گفت، شاهد پس رفت من است و این اصلا چیز خوبی نیست. گفت من دارم از خود واقعی ام دور می شوم و شبیه دیگر دخترها می شوم. دختری سبک سر که دیگران را فریب می دهد تا به خواسته اش برسد و خودش را به این شکل و شمایل در می آورد تا چیزهایی که می خواهد را به دست بیاورد.

به تغییراتی که در بدنم رخ داده بود فکر کردم. درواقع نمی دانستم احساسم نسبت به این تغییرات چیست: گاهی اوقات دوست داشتم ظاهرم مورد توجه دیگران قرار بگیرد و از من تعریف کنند، اما وقتی به یاد جینت بارنی می افتادم، نظرم تغییر می کرد و احساس نفرت می کردم.

شن گفت: «تارا تو خاص هستی و با بقیه فرق داری.»

یعنی شن راست می گفت و من خاص بودم؟ دوست داشتم حرفش را باور کنم. سال ها قبل تایلر همین حرف را به من زده بود. تایلر بخشی از کتاب مورمن را برای من خوانده بود، آن بخش در مورد بچه ای عاقل و هوشیار بود و تایلر به من گفته بود این بچه او را یاد من می اندازد…