نویسنده : پابلو نرودا

    ترجمه : پوران کاوه

برشی از کتاب : 

به یاد می‌آورمت همان‌طور که در پاییز گذشته بودی

کلاه طوسی و دلی آرام

با جنگ شعله‌های گرگ و میش در چشم‌هایت

و برگ‌های افتاده در زلال روحت

پیچیده به بازوانم همچون تاک

برگ‌ها همه صدای تو بودند، آهسته و آرامش بخش

عطشم می‌سوخت در آتشی از هیبت

سنبل آبی شیرینی، تافته بر روحم