نویسنده : ابوالقاسم فردوسی

فردوسي را مي توان احياگر زبان فارسي دانست. او تاريخ، فرهنگ و ادبيات فارسي را روحي دوباره بخشيد و به جهت اثر حماسي گرانقدري كه از خود به جاي نهاد به مقام، عظمت و جايگاهي والا در ميان ايرانيان و شعر و ادب پارسي دست يافت. در اين مجموعه زندگي نامه اي از شاعر ارائه شده، كليات شاهنامه جاي گرفته و تغييراتي كه در عبور از سال ها بر آن واقع شده، بيان گرديده است.

گزیده ای از کتاب :

بدين داستان نيز شب برگذشت     سپهر از بر كوه تيره بگشت

كه از پيش با شاه ايران چه كرد     ز گردان ايران برآورد كرد

نشست از بر تخت سودابه شاد     ز ياقوت و زر افسري بر نهاد

پر از بند سودابه كاو دخت اوست     نخواهد همي دوده را مغز و پوست

همه دختران را بر خويش خواند     بيآراست و برتخت زرين نشاند

بپاسخ سياوش چو بگشاد لب     پري چهره برداشت از رخ قصب

چنين گفت با هيربد ماه روي     كز ايدر برو با سياوش بگوي

بدو گفت خورشيد با ماه نو     گر ايدوت كه بينند برگاه نو

كه بايد كه رنجه كني پاي خويش     نمايي مرا سرو بالاي خويش

نباشد شگفت ار شود ماه خوار     تو خورشيد داري خود اندر كنار