نویسنده : رضا جولایی

 يازده داستان كه در حال و هواي دوره قاجار روايت مي شوند و داستان پردازي قوي نويسنده موجب شده، ذوقي كه او نسبت به اين دوره از تاريخ دارد به زيبايي به خواننده منتقل شود. جولايي را مي توان در شمار نويسندگان موفقي به حساب آورد كه با آثار ماندگار و ارزشمند خود، جايگاهي مناسب كسب كرده و قدرت بالاي ذهن خود را در معرض نمايش گذاشته است.

گزیده ای از کتاب :

در تاريكي بر نيمكتي نشسته بلند به خود خطاب كرد: «من ديگر جوان نيستم. كدام كار صحيح است؟»

در عالم خيال زنش را ديد كه بر روي صندلي لهستاني، پيش او نشسته، موهايش را كه پر بود از تارهاي سفيد به پشت سر جمع كرده مشغول به گل دوزي است. زن سربلند كرده و گفت: «تو خود بهتر مي داني هرچه باشد…» زن بي چون و چرا او را تأئيد مي كرد.

با صداي بلند گفت: «خدمت كرده ام اين همه سالها، وجداني آسوده دارم.»

صداي درونش با تمسخر گفت: «به جيبت خدمت كرده اي.»

«نه، زندگي خوب را دوست دارم. اما با وجدان بوده ام. –صدا را مخاطب قرار مي داد- از فقرا يك پول سياه هم نگرفته ام.»  بسياري بودند كه بي دغدغه خاطر اين كار را به انجام مي رساندند، اما قرعه به نام او خورده بود و اين را عدالت نمي دانست و بسياري اتفاقات ديگر را. از خود پرسيد: « اصلا عدالت چيست؟ براي خود دستك ساخته ايم.» غالبا در مواقع خطير با نااميدي به يقين مي رسيد كه عدالتي در كار نيست.