از اهداف این کتاب پرده برداشتن از بعد روانکاوی در پرده مانده نظریه پردازی های غیر روانکاوانه فیلم است. باور ندارم که روانکاوی شیوه ای همچون سایر رهیافت ها به سینما در اختیار بگذارد. بر این باورم که بازگشت به فرمول فروید شاهراه درک فیلم است.ادعای من در اینجا آن است که روانکاوی شرط لازم و ضروری هر نظریه فیلمی است.

دسته بندی هایی که در نگاه واقعی مطرح می شوند سینمای تخیل سینمای میل سینمای تلفیق و سینمای تلاقی مقوله های اصلی فیلم را تشکیل می دهند.
                                                                                                                              از توضیحات نویسنده درباره‌ی کتاب