اثري از كارل آندره به نام معادل هشتم، ساخته شده از 120 قالب آجر نسوز، بحثي برانگيخت كه نشان مي‌داد همگان نمي‌توانند چنين آثاري را «هنر» بشمارند.

كتاب حاضر مي‌كوشد ثابت كند كه نه فقط حجمي آجري را مي‌توان اثري هنري به شمار آورد بلكه اين اثر مي‌تواند جالب‌ترين و خلاقانه‌ترين مجسمه محصول دهه 1960 باشد. اصطلاح مينيماليسم را به اين نوع هنر اطلاق كرده‌اند. اگرچه هنرمنداني كه در آن دخيل بودند خود را در يك گروه نمي‌ديدند، آثارشان نوعا انتزاعي، سه‌بعدي، مدولار، هندسي، پيش‌انديشيده در طرح، و صنعتي در اجرا بود. كتاب حاضر، فقط حكم مدخلي را دارد كه معاني اين ويژگي‌ها را در آثار دنبال مي‌كند. با تكيه بر آثار پنج هنرمند عمده ـ كارل آندره، دن فليوين، دونالد جاد، سل لويت و رابرت مويس ـ برخي از تفاوت‌هاي مهم در سير رشد و سمت و سوي كار هر هنرمند نمايان خواهد شد. همچنين انواع نقدها و تفسيرهايي كه درباره مينيماليسم نوشته‌اند بررسي خواهد شد. در پايان خواهيم ديد كه مينيماليسم، با تاثير عميقي كه در مكتب‌هاي بعدي بر جاي نهاد، چگونه همچنان در كار هنرمندان معاصر اثرگذار است.