نویسنده : سارا اسکویی

این کتاب روایتگر ماجرای اهالی یک خانواده از ساکنان یک خانه قدیمی است، عمارتی بزرگ و پر جمعیت متعلق به باباجون و مامان سودی که از پدرِ مامان سودی یعنی آقاجون سرهنگ به آن ها رسیده است. باباجون و مامان سودی صاحب هفت فرزند می شوند، فرزندانی که هرکدام سرنوشت خودشان را دارند، سرنوشتی که راوی کتاب یعنی دختر سهیلا، نوه باباجون، که دیگر عمرش به این دنیا نبوده و همه فرزندان و دار و ندارش را گذاشته و به دنیای باقی رفته است با زبانی طنز آمیز روایت می کند.

گزیده ای از کتاب :

تا آمدن آن ها، همه ی فامیل به تکاپو افتادند. یکی برای بچه ها بافتنی می بافت، یکی لباس می دوخت و خواهرها جیب شوهرهای شان را بابت خرید چشم روشنی برای زن برادر خارجی خالی می کردند و فامیل به کمک می آمدند و یکی از اتاق های بزرگ رو به باغ را در خانه ی باباجون برای شان آماده می کردند و حتی حاج آقا رفیعی که از این بخشش زودهنگام باباجون دلخور بود، با دل خون تماس گرفت که اگر کاری هست، حتما به ما بگویید و بالاخره انتظارها به سر رسید و سعید و پت و دوقلوها، در حالی که جمعیتی حدود صد نفر برای استقبال از آن ها به فرودگاه آمده بودند، پا به خاک ایران گذاشتند.