نویسنده : زد.فریلون

   ترجمه : نازنین دیهیمی

پسربچه اي بازيگوش و شيطان به نام جاسپر كه به مدرسه ي شبانه روزي و غيرمعمولي ديوانكده فرستاده شده است، اينبار وارد چالشي بزرگ مي شود؛ او و دوستانش بايد قبل از اينكه توسط هيولاي گم شده در مدرسه بلعيده شوند، آن را پيدا كنند. درصورت موفق نبودن ماموريت، خورده شدن توسط هيولا براي جاسپر و دوستانش خيلي بهتر از چپ افتادن عجيب ترين و ترسناك ترين معلم ديوداني يعني استنكا با آن ها است.

گزیده ای از کتاب :

داشت از دريچه ي سقف پايين مي پريد كه صداي باز شدن در دست شويي را شنيد. سر جايش خشك شد. فكر كرد كي اين موقع شب مي خواد از اين توالت ها استفاده كنه؟ اين دست شويي خيلي از سالن هاي خوابگاه دور بود. چراغ ها روشن شدند و آقاي گولاگ پديدار شد. و يك كيسه بزرگ روي شانه اش بود.

جاسپر وقت نداشت در دريچه را ببندد. فقط اميدوار بود آقاي گولاگ به سقف نگاه نكند. جرأت نداشت نفس بكشد.

آقاي گولاگ نفس زنان گفت: «ديگه تقريبا رسيديم.» و نفسش را به شدت بيرون داد و كيسه را از شانه اش به زمين گذاشت. بعد آهسته در كيسه را باز كرد. جاسپر يك لحظه توانست موجودي را كه شبيه اختاپوس بود ببيند؛ موجودي كه پاهاي لزج خاكستري داشت كه در انتهاي شان چنگك هاي تيزي داشتند. آقاي گولاگ لبخند عاشقانه اي به جانور زد.

و به سر پوشيده از زگيلش دست كشيد. بعد كيسه را چپ كرد و هيولا را شلپي انداخت توي توالت. بعد از بالاي كاسه ي توالت به جانور گفت: «پيش پيش، بيا خوشگلم.» و يك ران مرغ را توي توالت انداخت. صداي شلپ شلپ ديوانه واري به گوش رسيد و هيولا تكه گوشت را بلعيد. بعد آقاي گولاگ سيفون را فشار داد و با صداي هجوم آب هيولا در توالت فرو رفت و ناپديد شد.