نویسنده : زد.فریلون

   ترجمه : سپیده خلیلی

در مدرسه ي شبانه روزي و غيرمعمولي ديوداني كه براي بچه هاي شرور در نظر گرفته شده و تنها هدف همه ي درس هايش آموزش شكار هيولا به دانش آموزان است، جاسپر و دوستانش جانشان را براي جلوگيري از نفوذ حشره اي غول پيكر به سراسر ديوداني به خطر مي اندازند.

جاسپر و دوستانش در صورت گزيده شدن توسط اين حشره ي قاتل كه از تركيب يك هيولا و يك زنبور عسل به وجود آمده، تمام بدنشان پر از كهير هاي چركي بدتركيب خواهد شد؛ كهيرهايي كه در صورت تركيدن گازي فلج كننده به اسم گاز ترس توليد مي كنند.

گزیده ای از کتاب :

جاسپر پرسيد: «بقيه چي؟ مگه براي اون ها خطر نداره؟» جاسپر سعي كرد به فليكس و سفي فكر نكند.

«بقيه در معرض خطر گزيده شدن و وحشت شديد هستن. اسكريمولاها خشن ترين حمله هاشون رو براي هيولاهاي ديگه محفوظ نگه مي دارن. شاخك هاي اونا طوري طراحي شده ان كه هيولاهاي ديگه رو اطراف لونه شون شناسايي كنن و خب…» سينيور هرمس اشاره اي به دانش آموزان ديگر كرد كه در كلاس جمع شده بودند. نيازي نبود كه جمله اش را تمام كند.

جاسپر با خودش فكر كرد كه همه ي ما نيمه هيولاييم و براي همينه كه هيچ معلمي توي اين شكار حضور نداره. اون ها هم در معرض خطرن.

سينيور هرمس اضافه كرد: «فكر مي كنم همه تون درباره ي اتاق معكوس شنيده اين. هيولاهاي شكارشده به اون جا برده مي شن كه از اون ها، هيولازدايي بشه. اون اتاق گرم و روشنه و هيولاها اون جا به دقت مراقبت و رسيدگي مي شن. هرقدر بيش تر به اون ها محبت بشه، هيولاصفتي شون كم تر مي شه. اون جا جاييه كه شما بايد برين.»