نویسنده : جو مک‌کیو

   ترجمه : هادی زندکریمی ،مهدی زندکریمی

کتاب پیش رو به معرفی و تشریح دوازده قدم ساده که هر انسانی توانایی به کارگیری آن ها را دارد می پردازد. در این کتاب تجربیات و دریافت واقعی فردی را مطالعه می کنیم که با طی این دوازده قدم به تحولی حقیقی در زندگی دست یافت و چگونگی طراحی و اصول یک زندگی موفق را می آموزیم. به این ترتیب در می یابیم که چگونه مشکلاتی را که با آن ها مواجه ایم از میان برداریم و چطور از بروز مشکلات بعد پیشگیری نماییم. قدم هایی که کتاب حاضر در اختیار می گذارد چیزی فراتر از قانون هایی است که بشر وضع کرده، در حقیقت ما در این کتاب با قوانین رو به رو نیستیم، بلکه اصولی را برای زندگی کردن فرا می گیریم و در می یابیم که باید چه کنیم.

گزیده ای از کتاب :

پس از تصمیم، اقدام می آید. خداوند درون هر فردی وجود دارد، من باور دارم که ما از قبل این را می دانیم، شاید به وضوح آگاه نباشیم، اما به صورت ذاتی می دانیم که چطور باید زندگی کنیم. اراده شخصی به ما غلبه می کند، اما در عمق درونمان می دانیم که چطور زندگی کنیم. فقط نیاز داریم که موانع را از سر راه برداریم.

در اجتماع باتوجه به اقدام هایمان به ما پاداش داده می شود و یا تنبیه می شویم. جامعه افراد را نه به خاطر افکارشان بلکه به خاطر اعمالشان به زندان می اندازد. شما آزادید هر طوری که دوست دارید فکر کنید. نظریه قانون دال بر این است که اگر کسی که رفتارش از نظر ما قابل قبول نیست را حبس کنیم، می توانیم افکار او را تغییر دهیم. در اکثر موارد این رویکرد البته جواب نمی دهد، چرا که آن فرد معمولا با همان افکاری که وارد زندان شده است خارج می شود. معمولا فرد همان رفتارهای غیرقابل قبول را تکرار می کند و ما دوباره او را زندان می اندازیم. تا زمانی که اراده او عوض نشود رفتارهای او تغییری نمی کنند.

اعمال یک فرد تجلی افکار او هستند. اگر بخشی از اراده او غیرقابل کنترل باشد، آن فرد به صورت غیرقابل قبولی رفتار می کند. شاید غریزه امنیت او از تعادل خارج شده است و این باعث می شود که او دزدی کند. تا این بخش از نفس او پرورش و ترمیم نیابد، او مدام به زندان برمی گردد. نفس ریشه مشکل است. دست کم یکی از غرایز طبیعی از تعادل خارج شده است.

ما همیشه نیاز داریم به خودمان یادآوری کنیم که آن چیزی که باعث مشکلات ماست، آن چیزی که باعث می شود ما جرم و جنایت کنیم و ما را به تیره روزی می رساند «طغیان اراده شخصی» است. و اصل معنوی که علاج آن است تسلیم است.

هنگامی که بیل گفت «… تصمیم گرفتیم که اراده و زندگی خود را به نیرویی برتر از خودمان، آنگونه که او را درک کردیم بسپاریم»، او می خواست از این طریق منظورش را بهتر بیان کند. اما حقیقت این است که آن چیزی که ما داریم درموردش حرف می زنیم تسلیم است. تسلیم به معنای رها کردن است، به این معناست که دیگر نیازی نیست که شما بجنگید. جنگ ها تمام شده است. شما دیگر مجبور نیستید کارگردان نمایش باشید.