در این کتاب ضمن بررسی اوضاع اجتماعی و سیاسی زمان "ابن عربی"، شرح حال او را بیان و آثار وی را معرفی نموده است. وی همچنین اصول عقاید او را تجزیه و تحلیل کرده است. در پایان آرای برخی شرق شناسان درباره ابن عربی درج شده است؛ برای مثال "لویی ماسینیون" درباره وی می گوید: "ابن عربی با اقدامی قاطع و برگشت ناپذیر، الهیات عرفانی اسلام را به وحدت گرایی التقاطی قرامطه یا اهل ارتداد انتقال داد. این فقط نفوس آدمیان نیستند بلکه تمامی مخلوقات صادره از خداوند می بایست پنج مرتبه ارتقا را طی کنند.... تا عنقریب به وحدت عرفانی در رسند، از طریق این مکتب فکری و گذر از این پنج مرتبه است که به طور خلاصه، جمیع مخلوقات در تفکر خود به آن جا می رسد که "ما خدا خواهیم شد". این التقاط گرایی منبعث از جنگ عقاید، عرفا (ابن عربی و عارفان دروغین معلومی) را از درک تفکیک استحاله جبران ناپذیری دور می دارد که فقط خط فاصلی میان این دو دسته برقرار می کند. دسته ای که خود را با مسئله "مقامات صلیب" ذلیل و خوار می دارند و دسته دیگر که خود را به زیر بار سنگین جشن ارابه می اندازند".