نویسنده : فرنام قدیمی

    ترجمه : تینا دهقان

کتاب پیش رو حاوی 6 داستان کوتاه است که به صورت 2 زبانه در اختیار قرار گرفته است.

ضداجتماعی، نام یکی از داستانهای کتاب است که در آن راوی از ساکت و ضداجتماعی بودن خود سخن می گوید. از اینکه کسی علاقه ای به هم صحبت شدن با او ندارد و دیگران از مسخره کردن او شاد می شوند. او عاشق پیاده روی در باران است. روزی در باران با دختری آشنا می شود که از هم صحبت شدن با او لذت می برد. او احساس خوب و بی نظیری پیدا می کند و همین امر کم کم منجر به ازدواج آنها می شود.

گزیده ای از کتاب :

ضد اجتماعی: بچه ی مظلوم هیچ وقت هیس نمی خواد ولی من همیشه علامت ساکت باش رو می دیدم تو راهروهای درمانگاه، با اینکه خجالتی بودم تصویر ساکت باش رو دیوار جدی تر نگاهم می کرد.

خیلی پررو و بی ادب به نظرم می اومد.

من هیچ وقت شهربازی و پارک و دوچرخه سواری و گل کوچیک بازی کردن رو دوست نداشتم و عاشق مشق نوشتن بودم.

همین باعث شده بود که شاید بچه ها هم دوست نداشتن باهام بازی کنن و بیشتر از مسخره کردنم لذت می بردن.

هر سال که قدم بلندتر می شد و چهره م مردونه تر می شد حوصله م کمتر می شد و کم کم از شر عبارت مظلوم و خجالتی خلاص شدم و تا به خودم اومدم دیدم بهم می گن ضداجتماعی!

اونجا بود که فهمیدم مردم علاقه مند به افراد پرحرف و شلوغ کار هستن و کسی رو که کم صحبت می کنه ضداجتماعی می دونن.

خب من حرف جالبی نداشتم. همیشه یا دنبال عینک بودم واسه چشم های ضعیفم یا دنبال چک کردن نوار قلبم.

گاهی برای گنجشک ها و گربه هایی که بچه ها بهشون سنگ می زدن غذا می بردم و می خواستم باهاشون صحبت کنم و ازشون عذرخواهی کنم که هم مدرسه ای هام اذیتشون می کنن، ولی اون ها هم دوست نداشتن حرف بزنم.

می گن آدم های ضداجتماعی وقتی بارون شدید می آد و همه می خوان یه جوری زود برسن خونه، می آن واسه پیاده روی. خب من علاقه ی زیادی به بارون داشتم همیشه و فکر نمی کردم این هم به ضداجتماعی بودنم مربوط باشه، واسه همین یه روز که باد و بارون شدیدی می اومد از خونه اومدم بیرون و یه نگاه به تصویر خودم تو شیشه ی مغازه ای که از کنارش رد می شدم کردم و دیدم که سی و چند سال از خجالتی بودنم گذشته و از چهره ی خودم خنده م گرفت.