نویسنده : کلمنس جی. ستز

    ترجمه : بهروز قنبرحسینی

س: خورشید بی‌نهایت امروز زیباست. وقتی مادرم زنده بود و وقتی این سیاره رو می‌دید، حس غرور بهش دست می‌داد. می‌دونین، اون قبلاً خیلی به این سیاره فحش می‌داد، در واقع به همه‌چیزش، همه‌ی چیزهایی که در زمین اتفاق می‌افتاد، حتی چیزهایی که در آینده قرار بود اتفاق بیفته. همه‌ی پدیده‌های محیط‌ زیست! آدم می‌تونه بگه که از دست دادن اعتقادش به زمین کاملاً برحق بود. اما من حس می‌کنم که از این آفتاب درخشان خوشش می‌اومد. خدای من، نگاه کن، این همه درخشش. انگار یه قطره از همون حال‌وهوای اوایل دوران مسیحیت دوباره رو زمین چکیده. همه‌چی در آب مقدس غوطه‌وره.