«بازی و شکار»  شامل دو نمایشنامه‌ی تألیفی از اصغر نوری است.

نمایشنامه‌ی «شکار» در سال 1382 نوشته و در همان سال هم به روی صحنه برده شد. این اثر اقتباسی از رمان «شکار انسان» اثر خوئائو اوبالدو ریبیرو، نویسنده‌ی برزیلی، و همچنین داستان کوتاه «آیداهوی خصوصی من» نوشته‌ی هاشم محمود است.

«گِتولی‌یو»، مرد میان سالی‌ست که دختر نووانی به نام «کاساندرا» را گروگان گرفته و از ترس نیروهای مردمی در کلبه‌ای مخفی شده است. گِتولی‌یو که هرلحظه منتظر است کسانی او را به گلوله ببندند، در طول مدتی که در کلبه است برای کاساندرا از جنایاتی، که به زعم خود وظیفه‌اش در راستای حفظ مملکت است، پرده برمی‌دارد. او برای کاساندرا، که فکر می‌کند لال است، از دوستانش می‌گوید؛ از «آمارو» که کامیون رای دهندگان رقیب را چپ کرده، از «تارسی‌یو» که به ازای کشتن هر انقلابی‌ای یک شمع در کلیسا روشن می‌کند، و «تونیکو» که با مسلسل دسته‌کوتاه‌اش قتل‌عام راه می‌اندازد. گِتولی‌یو همچنین از دختری به نام کاساندرا می‌گوید که زمانی عاشقش بود اما به دستور رئیس مجبور می‌شود بکشدش. گِتولی‌یو و دختر روزها در آن کلبه می‌مانند، طوری که حساب روزها از دست گِتولی‌یو بیرون می‌رود. کسانی برای این دو دمِ‌در غذا و روزنامه می‌گذارند. کاساندرا کم‌کم به گِتولی‌یو نزدیک می‌شود. برایش نوشیدنی می‌ریزد، دگمه‌ی پیراهنش را می‌دوزد. تا اینکه یک روز گِتولی‌یو متوجه می‌شود کاساندرا گفته‌های او، یا درواقع اعترافاتش را، از طریق کاغذی که لای روزنامه می‌گذارد، به دوستان انقلابی‌اش در بیرون منتقل می‌کند...

نمایشنامه‌ی «شکار» بار اول در آبان 1382 به کارگردانی اصغر نوری در تالار اقبال آذر تبریز به روی صحنه رفت و بهمن همان سال در جشنواره‌ی بی‌المللی تئاتر فجر اجرا شد. «شکار» تاکنون در چند جشنواره روی صحنه رفته و برنده‌ی سه جایزه‌ی نمایشنامه‌نویسی شده است.

شخصیت‌های نمایشنامه‌ی «بازی» اما یک مرد و زن هستند که در دو سوی یک تیغه‌ی دیوار مانند، پشت به هم نشسته‌اند. با شروع نمایشنامه این دو از حضور هم آگاه می‌شوند و سر گفتگو را باز می‌کنند. مرد و زن در طول نمایشنامه تلاش می‌کنند، خود، یکدیگر و دنیای پیرامونشان را بشناسند. کنش اصلی این نمایشنامه، به شیوه‌ی اغلب متن‌های ابزورد، بر زبان، بازی‌های زبانی و دیالوگ استوار است.

نمایشنامه‌ی «بازی» اول بار، در اردیبهشت 1381 و با کارگردانی نویسنده‌اش در سالن اقبال آذر تبریز اجرا شد. دومین اجرای این نمایشنامه در سالن کوچک تالار مولوی به روی صحنه رفت، و در سال 2014 میلادی، در بیست و پنجمین دوره‌ی جشنواره‌ی بین‌المللی Bunte Bühne در شهر فلباخ آلمان به اجرا درآمد. «بازی» تا کنون در چند جشنواره اجرا و برنده‌ی چهار جایزه‌ی نمایشنامه‌نویسی شده است.

از زمره ی دیگر فعالیت های نوری می توان به ترجمه‌ی آثاری چون «دفتر بزرگ»، «مدرک»، «دروغ سوم» و «دیروز» نوشته‌ی آگوتا کریستوف، «منگی» نوشته‌ی ژوئل اِگلوف، «دوچرخه مرد محکوم و سه‌چرخه» نوشته‌ی فرناندو آرابال، «برهوت عشق» اثر فرانسوا موریاک، «محله‌ی گم‌شده» اثر پاتریک مودیانو، «نوشتن مادام بوواری» اثر گوستاو فلوبر و «همسر اول» نوشته‌ی فرانسوا شاندر ناگو اشاره کرد.