هانا آرنت یکی از ایدئولوگ های نئولیبرالیسم معاصر است. آرنت مدتی شاگرد هایدگر بود و بر خلاف دیگر نظریه پردازان لیبرالی، تمایلات پوزیتیویستی کمتری داشت. آرنت اساساً در قلمرو تفکر سیاسی قلم زده و سردمداران نظام سرمایه داری غرب از او به عنوان یک ایدئولوگ در جنگ سرد بهره می گرفتند.

کانون توجه آرنت به لحاظ فکری مسئله خشونت سیاسی و نسبت آن با انقلاب و توتالیتاریسم است. آرنت در مقام یک لیبرال شدیداً با انقلاب مخالف است. او معتقد است که انقلاب ها در صورت پیروزی به توتالیتاریسم و خشونت می انجامند و چون در نفس خود انقلاب هم به کار بردن خشونت علیه وضع موجود نهفته است، پس تحمل وضع موجود هر چقدر ظالمانه و سلطه گرانه که باشد بهتر از در افتادن با آن از طریق انقلاب است.

«وضع بشر»، «ریشه‌های توتالیتاریسم»، «انقلاب»، «خشونت»، «حیات ذهن»، «اندیشیدن و ملاحظات اخلاقی» و... . اینها بخش کوچکی از کتاب‌هایی است که توسط هانا آرنت فیلسوف و تاریخ‌نگار زن آلمانی در ایران ترجمه و منتشر شده است. هانا آرنت بدون‌ شک یکی از مهم‌ترین فیلسوفان قرن بیستم است که اندیشه‌هایش تاثیر فراوانی بر چگونه اندیشیدن گذاشت. آرنت با نگاهی فلسفی به بررسی مسائل گوناگون جامعه خویش پرداخت و شاید به همین دلیل در زمره بهترین فیلسوفان قرن بیستم قرار گرفت که توانست بسیاری از حوادث مهم این قرن را با فلسفه سیاسی پیوند زند و به تحلیل و واکاوی آنها بپردازد.