'پوست انداختن 'رمانی است تجربی نوشته 'کارلوس فوئنتس 'که در آن شخصیت‌ها و راوی همگی سیال هستند و پیوسته 'پوست می‌اندازند .'در رمان, راوی از منظر 'اکنون 'در 'گذشته 'پرسه می‌زند' .خاویر 'و همسرش 'الیزابت ' همراه با 'فرانتس 'و معشوقه‌اش 'ایزابل 'با اتومبیل از مکزیکوسیتی به ساحل دریا در 'وراکروز 'سفر می‌کنند .اتومبیل آنها در شهر کوچک 'چولولا 'خراب می‌شود و آنان ناچار شب را در هتل کوچکی بیتوته می‌کنند .در طول شب, این دو زوج عوض می‌شوند, اما سرانجام هر یک به اتاق‌های خود برمی‌گردند و نیمه شب 'ایزابل 'آنان را به دیدار هرمی باستانی از دوران 'آزتک 'می‌برد .از این موقعیت, گذشته خاویر, الیزابت و فرانتس پیش چشم خواننده می‌آید' .ایزابل ' که دختری دانشجوست, جوان‌تر از آن است که بار گذشته‌ای بر دوش داشته باشد . بدین ترتیب, از طریق بازخوانی فکر هر شخصیت, نیز از طریق تک گویی و گفت‌وگوها در داستان خواننده درمی‌یابد که الیزابت و خاویر در نیویورک با هم آشنا شده‌اند ;سپس با هم ازدواج کرده یکچند در اروپا به شکل رویایی زندگی خود را سپری کرده‌اند .در بازنگری گذشته 'فرانتس 'نیز معلوم می‌شود او دانشجوی معماری در چکسلواکی بوده که در دوران جنگ جهانی دوم به خدمت ارتش نازی در می‌آید .در آستانه جنگ فرانتس دل به دختری یهودی می‌بندد و این دختر به یکی از اردوگاه‌های مرگ برده می‌شود و دیگر باز نمی‌گردد ; اردوگاه‌هایی که فرانتس در ساختن آن بسیار سهیم بوده است .فرانتس پس از جنگ به پراک باز می‌گردد و به جست و جوی دلدارش برمی‌آید, اما هیچ گاه او را نمی‌یابد .فرانتس برای فرار از مجازات, وانمود می‌کند که مرده است ; سپس با نام جعلی به مکزیک می‌گریزد ...