مترجم در این کتاب گزیده‌ای از داستان‌ها و نقدهای هاینریش بل را گردآوری کرده و در قالب این کتاب به چاپ رسانده است. در این مجموعه بیش از ١٥ داستان بل انتخاب شده که عناوین این داستان‌ها عبارتند از: چهره اندوهگین من، بیگانه وقتی رسیدی به اسپا...، محبوبه شمارش‌نشده، کاسبی کاسبی است، شمع‌هایی برای حضرت مریم، پای‌ گران من، خبر، آن‌سوی پل، دایی‌ام فِرد، فقط نه به مناسبت کریسمس، گزارش روزانه پایتخت، اتفاقی خواهد افتاد، ایستگاه راه‌آهن سیمپرن، مجموعه سکوت دکتر مورکه، خندنده، برای اشمک اشک ‌نریز و موقعیتی که در رمان‌های بد پیش می‌آید. در پیوست کتاب نیز دو مقاله از هاینریش بل آمده که یکی «نقدی بر جنگ و صلح یا کوشش در جهت نزدیکی» نام دارد و دیگری نقدی است با عنوان «درباره رمان».

داستان‌های این مجموعه اگرچه داستان‌هایی به‌هم‌پیوسته نیستند، اما نوعی توالی زمان در آنها دیده می‌شود به این‌ترتیب که داستان اول به دوران پیش از آغاز جنگ و حکومت فاشیست‌ها برمی‌گردد و داستان‌های دیگر تا جامعه نوین آلمان پیش‌ می‌آیند. هاینریش بل در برخی از داستان‌های این کتاب جامعه طبقاتی و صنعتی امروز را با دیدی انتقادی به تصویر کشیده است.

در ابتدای کتاب مقاله‌ای با عنوان «داستان کوتاه در آلمان» آمده که در بخشی از آن می‌خوانیم:

«در ادبیات آلمان داستان کوتاه بریده‌ای است از هستی که به پیش و پس و نیز به‌ علل و پی‌آمدهای آن بریده نمی‌پردازد. بریده‌ای که دارای ابعاد زمانی و مکانی فیلمنامه‌ای نیست و بالطبع نمی‌توان فیلمی از روی آن ساخت. هر فیلم سینمایی از جایی آغاز می‌شود و هنگام سیر در بستر زمان در جایی خاتمه می‌یابد. ولی داستان کوتاه، هرچند سطر اول و آخر دارد، اما پیش از سطر اول وجود داشته و پس از سطر آخر نیز به حیات خود ادامه می‌دهد. اگر با نظری سطحی به داستان کوتاه بنگریم ارائه برهه‌گونه واقعیت که در این قالب هست با تجسم یک صحنه روی یک تابلوی نقاشی امپرسیونیستی (که تمام چشم‌انداز نقاش را نشان نمی‌دهد) یکی پنداشته خواهد شد. برای آنکه قالب داستان کوتاه آلمانی را با سبک امپرسیونیسم یکی نپنداریم لازم است که محتوای داستان کوتاه و همچنین ضرورت‌هایی که در روند تکامل اجتماعی غرب این قالب را به وجود آورده است بررسی کنیم». مقاله در ادامه، تلخ‌ترین تجربه نویسندگان معاصر اروپایی را به‌جز دو جنگ جهانی، زندگی در شهرهای بزرگی می‌داند که در آن هیچ ارتباطی میان آدم‌ها برقرار نیست و شهروندان به موجوداتی مجزا از هم و منزوی تبدیل شده‌اند. دراین‌بین ادبیات داستانی به‌دنبال یافتن فرمی مناسب برای بازنمایی این وضعیت بوده تا بتواند انزوای آدم‌ها در شهرهای بزرگ را به تصویر بکشد.