نویسنده : مهسا طالبی رستمی

مجموعه ای از سه نمایشنامه با نام های آسمان کلاغ پوش، یک شب آفتابی و نغمه شبانگاهی که هریک موضوعی مستقل و متفاوت را دنبال می کنند؛ اولین نمایشنامه با گم شدن پسر بچه ای به نام ماهان آغاز می شود و فضای زندگی دو شخصیت به نام های ساغر و ناهید را که مشاجره و عصبانیت از عادت های هر روزه شان است به تصویر می کشد. نمایشنامه دوم گفتگوی مبهم دختر و پسری را به تصویر می کشد که به تدریج از سایه ابهام خارج می شود و ماهیت آن دو را آشکار می سازد و آخرین نمایشنامه خبرهایی را از زبان یک گوینده زن در اختیار می گذارد گوینده ای که در انتهای نمایش تحت تاثیر اخبار به خوابی عمیق فرو می رود.

گزیده ای از کتاب :

شایدم کل آسمونو کلاغ ها پر کردن که دیگه آسمون آبی نیست و این شده بهونه ای که بگن هوا آلودست. آسمون سیاهه. آره شاید کلاغ های بی قارقار آسمونو با سیاهی شون پوشوندن. اونا خیلی خوبن. خیلی هوای ما آدما رو دارن. واسه مون با سیاهی شون تو آسمون سقف ساختن. دیگه به چتر احتیاج نداریم. می بینی؟! دیگه خیس نمی شیم. اونا خودشونو به خاطر ما خفه کردن. دیگه قارقار نمی کنن. دیگه خبر خوش با صدای قشنگشون نمیارن، از بس که ما آدما سرشون غر زدیم؛ به صدای قشنگشون گفتیم گوش خراش. نه… اونا گوش خراش نیستن. کبوترهای خشنن که با اون، با اون صدای بال هاشون جز بدبیاری واسه ما کار دیگه ای نمی کنن. اونا خیلی بی رحمن…