نویسنده : آلساندرو دل پیرو

   ترجمه : ماشااله صفری

دل پیرو بازیکن روستازاده ی ایتالیایی است که از کودکی با توپ و گلزنی عجین بوده، مردی که از هنگام آغاز فوتبال حرفه ایش به افتخارات و پیروزی های فراوانی دست یافت و حضور در جام جهانی 2006 که قهرمانی تیم ملی کشورش را به دنبال داشت شاید شیرین ترین افتخاری بود که کسب کرد. او که به شکلی غیر قابل باور در سال 2012 به باشگاه اف سی سیدنی استرالیا پیوست و تمام استرالیا را تحت تاثیر قرار داد، در دوباره فوتبال از تلاش ها، شکست ها، آرزوها، باورها و زندگی اش می گوید.

گزیده ای از کتاب :

گاهی فکر می کنم تیمی از دوستان تیم قوی تر است، اما جواب درست را نمی دانم. یا مثلا می دانم گروهی از دوستان می توانند تیم بهتری را تشکیل دهند، و این تیم متحدتر خواهد بود. اما مطمئن نیستم که لزوما فاکتوری حیاتی باشد. اجازه دهید بگوییم اگر دوستی و مشارکتی بین هم تیمی ها وجود داشته باشد، بهتر است. اما گروهی از حرفه ای ها حتی بدون این که برای شام با هم بیرون بروند می توانند پیروز شوند. به من می گویند یوونتوس تراپاتونی آنچنان دوستانه نبوده و جوی رفاقتی نداشته است، اما خدای من، آن ها فوق العاده بودند! هیچ کس خلاف این را ثابت نکرده و همیشه چیزی که در رابطه اهمیت دارد صمیمیت است. منظورم ادب و رفتار خوب نیست، دوستی جنس خودش را دارد، تعارف نمی کند.

چیزی که روحیه ی تیمی را می سازد، فداکاری، وفاداری و قدرت روحی است و هیچ یک از این ها با یک دوستی عمیق برابری نمی کند.