نویسنده : حسین پاکدل

برشی از کتاب :

خب، الحمدلله!... بسیار خشنودم كه یاران موافق بالاخره رسیدن به فصل برداشت. در این كارزار البته طیِ  طریقِ سختی شد ولی با این همه، برای من مثل روز روشن بود با جدّ و جهد دوستانِ همقسم می‌رسیم به ‌این نقطهٔ آرامش عاقبت!... چرا؟... البته جان كلام رو دوستان گفتن ولی بنده هم اشاره‌ای می‌كنم... این ملت خواستش مبنایی نداره، بیش‌تر دربندِ فتح و تخریبِ نظمِ جاریّه‌ست، اندیشهٔ جایگزینِ بی‌عیب نداره و نداشته هیچ‌وقت، با نهیبی هم جا می‌زنه فی‌الفور، احساسش به باران بهاری شبیهه، تبِ تندش كه فرو نشست، می‌نشینه به تماشا و آه و ناله؛ همین فقره در این مُلك شده اسباب اغتشاش…