در این کتاب نویسنده به شرح احوال و عادات کاری یکصد و شصت شخصیت شهیر در جهان پرداخته که در طول زندگی خود کارهای بزرگی انجام داده، خلاقیت خود را به کار گرفته و در نهایت آثار مهمی را از خود به جا گذاشته‌اند.

نویسندگان، فیلسوفان، موسیقیدانان، نقاش‌ها، مجسمه سازان، کارگردانان و دانشمندان قرون گذشته و معاصر از جمله افرادی هستند که در این کتاب نویسنده به سراغ آنها رفته است.

مترجم این کتاب در بخشی از مقدمه خود بر آن می‌نویسد: این متون مختصر و مفید سعی می‌کنند دریچه‌ای باز کنند به روی زندگی این بزرگان، بزرگانی که هرکدامشان با دیگری متفاوت است و به همنی دلیل خواندن هر کدام ایده تازه‌ای به آدم می‌دهد و به شکلی انگیزه بخش است. دلگرم می‌شویم وقتی می‌فهمیم فلان هنرمند معروف نیز درست مثل خود ما با زندگی روزمره در جدال بوده و تلاش می‌کرده از دل این کارزار هر روزه دستاوردی به کف آورد. در می‌ابیم که معنای اصلی نبوغ این است که قدم‌های کوچکت را چنان برداری که آهسته و پیوسته بر دشواری‌ها و موانع بزرگ راه فائق آیی و سرانجام ببینی، بی آنکه خودت متوجه باشی، پای بر قله‌ای نهاده‌ای. این قدم‌های کوچک یعنی همین جیره روزانه تلاش برای آفریدن، تلاشی که به سرانجام رساندنش آسان نیست، چنان که در اغلب متون این کتاب می‌خوانیم.

نویسنده کتاب نیز در بخشی از مقدمه خود بر اثرش، کتاب «آداب روزانه» را اثری در سطح معرفی کرده که قصدش شرح شرایط کار خلاق است و درباره فرآیند تولید آن صحبت می‌کند و کاری به ماحصلش ندارد.

به گفته نویسنده زندگی‌نامه های مکتوب، پرونده‌های مجلات درباره زندگی بزرگان، مطالب روزنامه‌ها در زمان مرگ مشاهیر، نامه‌ها، یادداشت‌های روزانه و مصاحبه‌های مشاهیر بخشی از منابع وی برای تالیف این اثر بوده است.

در بخشی از این کتاب نویسنده درباره آداب کاری هاروکی موراکامی نویسنده مشهور ژاپنی آمده است: «وقتی موراکامی مشغول نوشتن رمانی است، ساعت چهار صبح بیدار می‌شود و پنج شش ساعت بی‌وقفه کار می‌کند. بعد از ظهرها را به دویدن یا شنا می‌گذراند، به کارهایش می‌رسد، مطالعه می‌کند و به موسیقی گوش می‌دهد. ساعت نه شب هم به بستر می‌رود.

در سال ۲۰۰۴ او به نشریه پاریس ریویو چنین گفت: بی هیچ تغییری به این برنامه روزنامه پایبندم. آنچه اهمیت دارد تکرار این کار است، یک جور هیپنوتیزم. خود را هیپنوتیزم می‌کنم تا بر ژرفنای ذهنی‌ام بیافزایم.